علل و علائم ابتلا به تب یونجه

 تب یونجه که به آن رینیت آلرژیک نیز گفته می شود ، باعث علائم و نشانه هایی مانند سرماخوردگی، آبریزش بینی، خارش چشم، احتقان ، عطسه و فشار سینوس می شود. اما برخلاف سرماخوردگی ، تب یونجه ناشی از ویروس نیست.

تب یونجه در اثر واکنش آلرژیک به آلرژن های خارجی یا داخل بدن ، مانند گرده ، کنه های گرد و غبار یا لکه های ریز پوست و بزاق ریخته شده توسط گربه ها ، سگ ها و حیوانات دیگر ، خز یا پر حیوانات ایجاد می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تب یونجه می تواند بر عملکرد شما در محل کار یا مدرسه تأثیر بگذارد و به طور کلی در زندگی شما اختلال ایجاد کند. اما لازم نیست با علائم آزار دهنده روبرو شوید. می توانید یاد بگیرید که از محرک ها جلوگیری کنید و درمان صحیحی را پیدا کنید.

علائم تب یونجه :

علائم و نشانه های تب یونجه می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آبریزش بینی و گرفتگی بینی

• چشمان آبکی ، خارش دار و قرمز (ملتحمه آلرژیک)

• عطسه

• سرفه

• خارش بینی ، دهان یا گلو

• پوست متورم و آبی زیر چشم  

• آبریزش از عقب بینی

• خستگی

عوامل فصلی تب یونجه :

علائم و نشانه های تب یونجه شما ممکن است در زمان خاصی از سال شروع یا بدتر شود. محرکها شامل موارد زیر هستند:

• گرده درخت ، که در اوایل بهار رایج است.

• گرده چمن ، که در اواخر بهار و تابستان رایج است.

• کنه های گرد و غبار، سوسک و شوره سر از حیوانات اهلی می توانند در طول سال آزار دهنده باشند. علائم ناشی از خشکی ممکن است در زمستان بدتر شود، هنگام بسته شدن در و پنجره خانه ها.

• هاگهای حاصل از قارچ ها و کپکهای داخلی و خارجی هم فصلی و هم چند ساله در نظر گرفته شده است.

تب یونجه یا سرماخوردگی؟

علائم و نشانه ها می توانند مشابه باشند، بنابراین دشوار است که بگوییم کدام یک مشکل را دارید.

نام بیماری علایم و نشانه ها شروع مدت زمان تب یونجه بینی آبریزش با ترشحات نازک و آبکی،بدون تب بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض آلرژن ها تا زمانی که در معرض آلرژن قرار دارید سرما خوردگی

بینی آبریزش با ترشحات زرد آبکی یا ضخیم،

درد بدن؛ تب درجه پایین

یک تا سه روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس سرماخوردگی سه تا هفت روز چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

اگر:

• شما نمی توانید از علائم تب یونجه خود رهایی پیدا کنید.

• داروهای آلرژی تسکین نمی بخشد یا عوارض جانبی آزار دهنده ایجاد می کند.

• شما یک بیماری دیگر دارید که می تواند علائم تب یونجه، مانند پولیپ بینی، آسم یا عفونت های مکرر سینوسی را بدتر کند.

• بسیاری از افراد (به ویژه کودکان) به علائم تب یونجه عادت می کنند  ، بنابراین ممکن است به دنبال درمان نباشند تا علائم شدید شود. اما دریافت یک درمان مناسب ممکن است باعث تسکین شود.

علل تب یونجه :

هنگامی که مبتلا به تب یونجه هستید ، سیستم ایمنی بدن شما ماده بی خطر را مضر معرفی می کند. سیستم ایمنی بدن شما سپس آنتی بادی را برای این ماده بی ضرر تولید می کند. دفعه بعد که با این ماده تماس پیدا می کنید ، این آنتی بادی ها به سیستم ایمنی بدن شما سیگنال می دهند تا مواد شیمیایی مانند هیستامین را وارد جریان خون شما کند ، که باعث واکنشی می شود که منجر به علائم تب یونجه می شود.

عوارض تب یونجه :

مشکلاتی که ممکن است با تب یونجه همراه باشد عبارتند از:

کاهش کیفیت زندگی: تب یونجه می تواند در لذت بردن از فعالیت های شما تداخل داشته باشد. برای بسیاری از افراد ، علائم تب یونجه منجر به غیبت در محل کار یا مدرسه می شود.

خواب نامرغوب: علائم تب یونجه می تواند شما را از خواب بیدار کند و یا خوابیدن را سخت کند، که می تواند منجر به خستگی و احساس ضعف شود.

بدتر شدن آسم: تب یونجه می تواند علائم و نشانه های آسم مانند سرفه و خس خس سینه را بدتر کند.

سینوزیت : تراکم طولانی مدت سینوس به دلیل تب یونجه ممکن است حساسیت شما به سینوزیت را افزایش دهد.

عفونت گوش : در کودکان ، تب یونجه اغلب عاملی برای عفونت گوش میانی است.

راه های پیشگیری از تب یونجه:

هیچ راهی برای جلوگیری از تب یونجه وجود ندارد. اگر تب یونجه دارید ، بهترین کار این است که در معرض آلرژن هایی که باعث ایجاد علائم شما می شوند ، کمتر در معرض خطر قرار بگیرید. قبل از قرار گرفتن در معرض آلرژن ها ، طبق دستور پزشک ، داروهای آلرژی مصرف کنید.

راه های درمان تب یونجه :

بهتر است تا حد ممکن در معرض موادی که باعث ایجاد تب یونجه شما می شوند نباشید. اگر تب یونجه شما خیلی شدید نیست، ممکن است داروهای بدون نسخه برای تسکین علائم کافی باشند. برای علائم وخیم تر ، ممکن است به داروهای تجویزی نیاز داشته باشید.

بسیاری از افراد بهترین درمان را از ترکیبی از داروهای آلرژی دریافت می کنند. ممکن است لازم باشد چند مورد را امتحان کنید قبل از اینکه بهترین کارها را پیدا کنید اگر کودک شما تب یونجه دارد، در مورد درمان با پزشک خود صحبت کنید. همه داروها برای استفاده در کودکان تأیید نشده است. برچسب ها را با دقت بخوانید.

داروهای تب یونجه عبارتند از:

کورتیکواستروئیدهای بینی: این اسپری های بینی تجویز شده در پیشگیری و درمان التهاب بینی ، خارش بینی و آبریزش بینی ناشی از تب یونجه کمک می کند. برای بسیاری از افراد ، آنها موثرترین داروهای تب یونجه هستند و اغلب آنها اولین نوع دارویی هستند که تجویز می شوند.

به عنوان مثال می توان به مونتازون (Nasonex) و بودزونید (رینوکورت) اشاره کرد که هر دو از طریق نسخه در دسترس هستند و فلوتیکازون (آلرژی فلوناز) ، بودزونید (آلرژی رینوکورت) و تریامسینولون، تجویز اسپری بینی آزلاستین و فلوتیکازون (Dymista) ترکیبی از آنتی هیستامین با استروئید است.

کورتیکواستروئیدهای بینی : یک درمان طولانی مدت بی خطر برای اکثر افراد است. عوارض جانبی می تواند شامل بو یا طعم نامطبوع و سوزش بینی باشد. عوارض جانبی استروئید نادر است.

آنتی هیستامین ها : معمولاً به صورت قرص داده می شوند. با این وجود ، اسپری بینی و آنتی هیستامین بینی نیز وجود دارد. آنتی هیستامین ها می توانند به خارش ، عطسه و آبریزش بینی کمک کنند اما تأثیر کمتری در احتقان دارند. آنها با مسدود کردن یک ماده شیمیایی ایجاد کننده علائم که در اثر واکنش آلرژیک (هیستامین) منتشر شده توسط سیستم ایمنی بدن شما کار می کنند.

قرص های بدون نسخه : شامل لوراتادین (کلاریتین ، آلاورت) ، ستیریزین (آلرژی زیرتک) و فکسوفنادین (آلرژی آلگرا) هستند. تجویز آنتی هیستامین بینی اسپری آزلاستین (Astelin ، Astepro) و olopatadine (پتاناز) می تواند علائم بینی را تسکین دهد. خط چشم های آنتی هیستامین مانند كوتوتیفن فومارات (Alaway) به تسكین خارش چشم و سوزش چشم ناشی از تب یونجه كمك می كنند.

سرکوب کننده ها : این داروها در مایعات بدون نسخه و نسخه ، قرص و اسپری بینی موجود است. مواد ضد احتقان خوراکی بدون نسخه شامل pseudoephedrine (سودافد ، افرینول ، دیگران) است. اسپری های بینی شامل فنیل افرین هیدروکلراید (Neo-Synephrine) و oxymetazoline (افرین) است.

داروهای ضد احتقان خوراکی : می توانند تعدادی از عوارض جانبی از جمله افزایش فشار خون ، بی خوابی ، تحریک پذیری و سردرد ایجاد کنند. بیش از دو یا سه روز به طور هم زمان از اسپری بینی استفاده نکنید زیرا در واقع می تواند علائم را هنگام استفاده مداوم بدتر کند.

کرومولین سدیم: این به عنوان یک اسپری بینی بدون نسخه است که باید چندین بار در روز استفاده شود. همچنین به صورت قطره چشم با یک نسخه در دسترس است. با جلوگیری از ترشح هیستامین به تسکین علائم تب یونجه کمک می کند. كرومولین سدیم اثرات جانبی جدی در هنگام شروع استفاده از آن قبل از شروع علائم ندارد.

اصلاح کننده لکوترین: Montelukast (Singulair) یک قرص نسخه ای است که برای جلوگیری از عملکرد لکوترین ها( مواد شیمیایی سیستم ایمنی بدن که باعث ایجاد علائم آلرژی مانند تولید بیش از حد مخاط می شوند ) گرفته شده است. به ویژه در درمان آسم ناشی از حساسیت مؤثر است.

درمان های خانگی تب یونجه :

سیر: با مصرف سیر، تقویت سیستم ایمنی بدن خود را می توانید افزایش دهید، سیر همچنین به عنوان یک ضد انعقاد عمل می کند. به جای سیر خشک یا پودر شده بهتر است که سیر تازه را انتخاب کنید.

عسل محلی: عسل به علت وجود گرده زنبور عسل در خودش به طور موثر می تواند تب یونجه را درمان کند. همچنین می تواند حساسیت سیستم ایمنی بدن شما را به گرده های دیگر کم کند. به علاوه، این ماده دارای خواص ضد باکتری و ضد التهابی است که علائم مختلف تب یونجه را تسکین می دهد. یک یا چند قاشق چای خوری عسل محلی را به مدت سه یا چهار بار در روز مصرف کنید تا به کاهش علائم کمک کند.

زنجبیل : زنجبیل یکی دیگر از درمانهای موثر در منزل برای تب یونجه است. این می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت و همچنین به عنوان یک آنتی هیستامین طبیعی است. ضد التهاب طبیعی قوی است  که  به کاهش ورم بینی کمک میکند. جویدن تکه های کوچک ریشه زنجبیل تازه برای درمان آب ریزش بینی، سرفه و حتی سردردمفید است. 

چای سبز : چای سبز همچنین ترشح بیش از حد هیستامین را متوقف می کند. یک یا دو فنجان در روز با عسل مصرف کنید. اگر چه چای سیاه تاثیر کمتری دارد، اما جایگزین مناسبی است.

بابونه: بابونه نیز برای از بین بردن علائم تب یونجه مفید است. آن  به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی و آنتی هیستامین کار می کند. مخلوط دو قاشق چای خوری از گل بابونه خشک را در یک فنجان آب گرم  به مدت پنج دقیقهکمی آب لیمو تازه  و عسل میریزیم.  این چای را  سه یا چهار بار در روز به مدت دو تا سه روز می نوشیم.

 

منبع: بیتوته

منبع: پارسینه

کلیدواژه: تب یونجه آلرژی علائم تب یونجه سبک زندگی پارسی خبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۰۸۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عوامل ابتلای افراد به بیماری لوپوس

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که با بثورات پوستی یا آسیب به اندام‌های اصلی بدن مانند مغز، کلیه و کبد خود را نشان می‌دهد. هنگامی که فرد مبتلا به لوپوس یا هر اختلال خود ایمنی دیگری می‌شود، سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های سالم حمله می‌کند.

بیشتر بخوانید: علت درد در نقاط مختلف بدن علت ابتلا به لوپوس چیست؟

براساس گزارش هلث، علت دقیق لوپوس تا حد زیادی ناشناخته است اما تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از عوامل هورمونی، ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

آیا لوپوس ارثی است؟

لوپوس مانند بسیاری از اختلالات خودایمنی دیگر در خانواده‌ها دیده می‌شود اما داشتن سابقه خانوادگی لوپوس تضمینی برای ابتلا به این بیماری نیست زیرا ممکن است افراد جهش‌های ژنتیکی را به ارث ببرند که خطر ابتلا به لوپوس را در آن‌ها افزایش یا کاهش می‌دهد.

چه کسانی به لوپوس مبتلا می‌شوند؟

عوامل خطر زیر ممکن است احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش دهند:

سن: لوپوس در زنان ۱۵ تا ۴۴ ساله شایع است.

قومیت: زنان سیاه‌پوست در مقایسه با زنان سفیدپوست بیشتر در معرض ابتلا به لوپوس هستند.

جغرافیا: لوپوس به طور فزاینده‌ای در کشورهای صنعتی غربی رایج شده است. لوپوس همچنین در زنان اسپانیایی تبار، آسیایی، بومی آمریکا و آلاسکا شایع‌تر است.

جنسیت: لوپوس در زنان بیشتر از مردان است.

راه‌های انتقال ویروس "آبله مرغان"/ مدت زمان سرایت بیماری

عوامل خطر ابتلا به لوپوس چیست؟

محققان علت اصلی بیماری لوپوس را نمی‌دانند، اما برخی از عوامل خطر را شناسایی کرده‌اند. هورمون‌ها، ژن‌ها، محیط و عملکرد سیستم ایمنی همگی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند.

هورمون‌ها

لوپوس در زنان تقریبا ۱۰ برابر بیشتر از مردان است. میزان وجود هر یک از هورمون‌های دهیدرواپی آندروسترون (DHEA)، استروژن، استرادیول، پرولاکتین، پروژسترون، پرولاکتین و تستوسترون می‌تواند در ابتلا مؤثر باشد.

عوامل ایمنولوژیکی

لوپوس یک اختلال خود ایمنی است، بنابراین اکثر افراد مبتلا به آن تغییراتی در نحوه عملکرد سیستم ایمنی خود دارند. سلول‌ها زمانی که آسیب ببینند یا دیگر در سیستم ایمنی مورد نیاز نباشند دچار «آپوپتوز» می‌شوند. آپوپتوز فرآیندی است که باعث خود تخریبی یا مرگ سلول‌ها می‌شود. این سلول‌ها معمولاً زمانی از بین می‌روند که دیگر مورد استفاده قرار نگیرند. تحقیقات نشان داده است که سلول‌های مرده در بدن مبتلایان به لوپوس باقی می‌مانند. این سلول‌ها مواد یا سمومی را آزاد می‌کنند که می‌توانند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شوند. سیستم ایمنی شروع به حمله به بافت‌های سالم در اندام‌های مختلف بدن می‌کند و در نهایت علائم فیزیکی لوپوس نمایان می‌شود.

عوامل محیطی

تحقیقات نشان داده است که برخی عوامل محیطی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند. این عوامل عبارتند از:

حساسیت به برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌ها

قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس که معمولاً در پودرهای شوینده، خاک، مواد سفالی و سیمان استفاده می‌شود.

ابتلا به برخی عفونت‌ها مانند ویروس اپشتین بار (EBV) که می‌تواند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شود.

سیگار کشیدن

قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV).

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

کد خبر: 1229880 برچسب‌ها دانستنی ها